bəraət

is. <ər.> hüq. Təmizə çıxma; günahsız, təqsirsiz olduğu meydana çıxma; müqəssirin günahsız olduğunu, cəzaya layiq olmadığını etiraf edən məhkəmə qərarı. Məhkəmə bəraət hökmünü çıxardı. Bəraət qazanmaq – günahsız, təqsirsiz olduğu meydana çıxmaq; təmizə çıxmaq. Məhkəmədə bəraət qazanmaq. Bəraət qazandırmaq – təmizə çıxarmaq, haqq qazandırmaq, haqlı olduğunu etiraf etmək. <Firidun:> Sizin qəhrəman saydığınız bütün müqəssirlərə bəraət qazandırıram. M. İ.. Qulam o adama bəraət qazandırmaq üçün tələsik qeyd etdi. . . Ə. Ə..